Bij het omgaan met verminderen van afval is de vraag ten eerste: waarom is er zoveel afval? Het overgrote deel van al het afval van bewoners is als gevolg van aankopen, de vele verpakkingen en het weggooien van spullen van slechte kwaliteit. Ten eerste ligt het probleem dus bij de producenten die zulke spullen leveren en spullen in bepaalde soort verpakkingen.

Hoe wij met het afval omgaan is een tweede. Als we willen dat onze mede keitrekkers meer afval gaan scheiden vraagt dat om bewustwordingscampagnes in combinatie met positieve stimulering. Bv in het begin met een korting op je afvalbelasting als je goed afval scheidt (inzet op kwaliteit), en vooral met een maatschappelijke erkenning voor jouw inzet die anderen motiveert. Je maakt zo het idee als de praktijk van minder afval direct in eenieders voordeel. Korting op je kosten zou ook niet te veel moeten zijn gezien het alleen rechtvaardig is als iedereen de tijd en energie heeft om werkelijk correct afval te scheiden. Als je in armoede leeft is dit een stuk lastiger en terecht van lagere prioriteit.

Mensen meer laten betalen voor de hoeveelheid afval die je weggooit (inzet op kwantiteit) werkt averechts en verlangd eerst ook antwoord op de vraag: waarom hebben sommigen meer afval dan anderen en wat voor soort afval is dat? Algemeen genomen is het meer laten betalen onrechtvaardig gezien producenten ons met deze hoeveelheid afval opzadelen en zulk een voorstel mensen er vervolgens voor laat betalen. En als afval weggooien op de juiste plek geld kost, dat wil zeggen als er via een negatieve stimulans wordt gewerkt, stimuleer je gedrag om de zak naast een container te plaatsen of het elders te dumpen. Je loopt via een extra belasting zelfs het risico dat mensen negatiever komen te staan tegenover de inzet op minder afval en daaraan gekoppeld duurzaamheid. Net zoals het negatieve gevolg van bv belasting op vlees of suikergoed, of waarop eigenlijk niet.